1 Pager settings
- mijn praatje met een franse local
- dagje brugge
- zonsopkomst
- REEtjes in de polder
- de ontmoeting
- vriendelijke fransen
- vriendelijke fransen
- Section name
- Section name
- Section name
- Section name
- Section name
- Section name
- Section name
- Section name
- Section name
- Section name
- Section name
- Section name
- Section name
- Section name
- Section name
- Section name
- Section name
- Section name
- Section name
- Section name
- Section name
- Section name
- Section name
Mijn praatje met een Franse local
Aan de boulevard op een bankje, moeder en 2 kindjes kwamen voorbij. De kleinste zag mijn camera en begon in kinderfrans van alles aan me te vertellen en te vragen, ik gewoon in nederlands terugpraten..... maar toch: we begrepen elkaar . Hij was oprecht geinteresseerd in de camera...... toen ik aan de moeder gevraagd had of ik een foto mocht nemen (wat mocht) werd ie ineens heel verlegen ......
toen ze weer verder gingen lopen draaide hij zich nog een keer om en riep ie me nogmaals gedag ...... au revoir ! |
DAGJE BRUGGE
Een mooie nazomerdag , dus bij uitstek geschikt voor een dagje Brugge. Het is lang geleden dat we er waren maar we hebben de herinnering dat het een leuke stad is... We zijn in Zeeuws Vlaanderen op vakantie dus de rit is zo gedaan. Ook een parkeerplekje vinden is gelukkig niet zo moeilijk.
Dus : het begin is goed.
Wel een stukje lopen naar de stad, maar dat geeft niet, onderweg is er al van alles te zien om te fotograferen en te filmen. Daar gaan we tenslotte voor.
We komen op de Markt en het is er een gezellige drukte. Niet te druk maar genoeg te zien.
En bij Brugge horen natuurlijk koetsen en paarden. Maar hallo , 50 euro voor een half uurtje hobbelen , dat is nogal wat. Nee , wij nemen de benenwagen wel en zullen hier en daar wel wat paardenkoetsen op beeld vastleggen.
De koetsen rijden ondanks de prijs af en aan. Maar of het allemaal even leuk en boeiend is? Of interessant?
Ik weet t niet.........
Deze meneer checkt in ieder geval onderweg ook maar even zijn berichtjes.......
Dus : het begin is goed.
Wel een stukje lopen naar de stad, maar dat geeft niet, onderweg is er al van alles te zien om te fotograferen en te filmen. Daar gaan we tenslotte voor.
We komen op de Markt en het is er een gezellige drukte. Niet te druk maar genoeg te zien.
En bij Brugge horen natuurlijk koetsen en paarden. Maar hallo , 50 euro voor een half uurtje hobbelen , dat is nogal wat. Nee , wij nemen de benenwagen wel en zullen hier en daar wel wat paardenkoetsen op beeld vastleggen.
De koetsen rijden ondanks de prijs af en aan. Maar of het allemaal even leuk en boeiend is? Of interessant?
Ik weet t niet.........
Deze meneer checkt in ieder geval onderweg ook maar even zijn berichtjes.......
ZONSOPKOMST
Zonsopkomst 29 oktober 2019.......
Toen ik vanmorgen vroeg naar buiten keek zag het er prachtig uit: heel veel mist en het zonnetje zat er aan te komen.
Maar omdat ik niet zo n vroege snelle vogel ben was er wel enigszins twijfel:
zal ik naar buiten gaan of niet.... Maar mijn zin in weer eens een paar sfeervolle plaatjes te kunnen schieten was groot dus allé .....
in de kleren en in de schoenen.
Naar buiten dus en mijn enige metgezellen waren de bok en de kip. Heerlijk zoals die
saampies van de eerste zonnestralen aan het genieten waren....
Het leven op zn best op deze manier en op deze plek. Jammer genoeg had ik in de gauwigheid compleet verkeerde schoenen aangedaan en
in no time had ik een plasje water in mn schoenen. Dat voelt niet echt lekker maar ook steenkoud.
Maar oh wat was het het waard, zonnestralen, bomen in de mist en nog meer zonnestralen
en een heerlijke frisheid ..... het was 200% genieten !!!
En ja t is waar:
wie voor de mooie plaat wil gaan moet de kou doorstaan !
Toen ik vanmorgen vroeg naar buiten keek zag het er prachtig uit: heel veel mist en het zonnetje zat er aan te komen.
Maar omdat ik niet zo n vroege snelle vogel ben was er wel enigszins twijfel:
zal ik naar buiten gaan of niet.... Maar mijn zin in weer eens een paar sfeervolle plaatjes te kunnen schieten was groot dus allé .....
in de kleren en in de schoenen.
Naar buiten dus en mijn enige metgezellen waren de bok en de kip. Heerlijk zoals die
saampies van de eerste zonnestralen aan het genieten waren....
Het leven op zn best op deze manier en op deze plek. Jammer genoeg had ik in de gauwigheid compleet verkeerde schoenen aangedaan en
in no time had ik een plasje water in mn schoenen. Dat voelt niet echt lekker maar ook steenkoud.
Maar oh wat was het het waard, zonnestralen, bomen in de mist en nog meer zonnestralen
en een heerlijke frisheid ..... het was 200% genieten !!!
En ja t is waar:
wie voor de mooie plaat wil gaan moet de kou doorstaan !
REEtjes in onze polder
Gezien op social media en dus ook zelf op onderzoek uit.....
Tijdje rondgereden totdat we een auto van Staatsbosbeheer zagen.....
Dank u wel Meneer van Staatsbosbeheer om ons een goeie plek te wijzen waar we de meeste kans
zouden hebben de reetjes te zien ....
Best ver weg uiteindelijk maar met een goeie grote lens toch hele leuke foto's kunnen maken.
Tijdje rondgereden totdat we een auto van Staatsbosbeheer zagen.....
Dank u wel Meneer van Staatsbosbeheer om ons een goeie plek te wijzen waar we de meeste kans
zouden hebben de reetjes te zien ....
Best ver weg uiteindelijk maar met een goeie grote lens toch hele leuke foto's kunnen maken.
De ontmoeting
De ontmoeting met dit oude echtpaar was een aantal jaren geleden. In een kleine Franse dorp stond een mooie kerk en omdat mijn man dol is op oude kerken ging hij daar fotograferen. Ik had er dat jaar al genoeg gezien en besloot een wandelingetje door het dorp te maken. Daar heb ik geen spijt van gekregen. Op een bankje zat dit vriendelijke oude echtpaar, ik raakte aan de praat en zij vertelden mij dat ze hun hele leven in dit dorp gewoond hadden, dat de man ziek was en dat ze bij de dokter vandaan kwamen. Tijdens het loopje naar huis werd gebruik gemaakt van elk bankje om even uit te rusten. Dit bankje was het laatste op weg naar huis. Toen ze voldoende gerust hadden vervolgden ze hun weg: naar het huis aan de overkant van de straat. De foto die ik maakte toen ze wegliepen is één van mijn favoriete foto’s : het beeld spreekt voor zich !
Everlasting love, in sickness and in health |
VRIENDELIJKE FRANSEN en een KLAPROZENTUIN
Vaak wordt gezegd: Frankrijk is mooi maarrrr…… er moesten geen Fransen wonen.
Ik ben het toch altijd zo oneens met die stelling. Na 40 jaar (!) rondrijden en kamperen – van kamperen in een superklein trekkerstentje tot vrij luxe in een caravan – zijn wij een heel andere mening toegedaan.
PARIJS
Een van onze eerste trips naar Frankrijk ging (uiteraard) naar Parijs. Tentje mee in een Renaultje 4 en tuffen maar. Maar een camping zoeken en vinden was toen nog niet zo eenvoudig. Geen ‘TOMTOM’ toen nog. En onze kaart was ook niet geweldig. Geen gedetailleerde maar gewoon een overzichtskaart met de grote wegen. Tja, net 20 en we spraken toen nog vrijwel geen Frans. We konden een brood halen, een krant of een ijsje kopen. En vragen of er plaats was op een camping. Dat was het wel. En als je verder geen problemen kreeg was dat best wel genoeg.
Maar ja Parijs was anders dan het Franse platteland, heel iets anders. We reden duidelijk rondjes en kwamen geen steek verder. Auto uit en onze ontzettende onduidelijke kaart op de motorkap helemaal uitgevouwen, hoefde natuurlijk ook niet. Alleen Parijs en zijn toegangswegen was voldoende geweest natuurlijk.
Blijkbaar zag het er erg sneu uit en er stopte al snel een auto. Een vriendelijke Parisienne stapte uit en met handen en voeten uitgelegd wat we wilden. Gelukkig is het woord camping in beide talen hetzelfde. En ze begreep ons !! Het was bijna een film hoe ze ons uitlegde dat ze met de krant uit het raampje ons zou voorrijden en naar een camping zou brengen. Dwars door de drukte van Parijs iemand volgen was ook nog best lastig maar het lukte. Ze bracht ons naar camping Maison Laffitte, best wel leuk en dicht bij een RER station gelegen. Wat ons altijd is bijgebleven is dat er in de douche geen douchekop was en het water gewoon uit een gat uit de muur kwam. Maar hé, wat waren dat leuke dagen !
Dit is één voorbeeld van onze ervaring met Vriendelijke Fransen.
MORVAN
Vele jaren later waren we in de Morvan. En wat een prachtig gebied is dat . Wat hebben we er veel rond getoerd. Mooi authentiek, smalle weggetjes en een prachtige natuur. Echt een streek waar we ons thuis voelden. Op één van die vele tochtjes reden we langs een leuk huis met een waanzinnig mooie tuin. Dus op de noodrem en uitstappen maar…. Klaprozen te over daar. En zet mij in een klaprozenveld met een camera en je bent mij een paar uur kwijt. Dus wij lekker fotograferen en filmen vanaf de weg. Opeens hoorden wij roepen. De bewoner van het huis riep naar ons en kwam op ons af. Oh jee, zou je daar nou een onvriendelijke fransman hebben?? Maar nee hoor, het tegenovergestelde was (alweer) waar. Gelukkig hadden we in al die jaren Frankrijk lekker wat bijgeleerd en konden we een gesprek aangaan. T was erg afgelegen daar , deze meneer had blijkbaar zin in een praatje. Ook madam was er inmiddels bijgekomen en ik raakte met haar aan de praat over de prachtige bloemen in haar tuin.
Ze glom van trots en we werden gevraagd of we het leuk vonden ook onze film en foto’s te maken IN de tuin. Dat lieten we ons geen twee keer zeggen.
We konden op ons gemak lekker bezig zijn en madam liet vol trots haar bijzondere bloemen zien.
Ik had daar wel uren kunnen lopen in die tuin maar ja dat doe je ook weer niet. Dus na een hartelijk afscheid zijn we weer in de auto gestapt en verder gegaan. We werden nagezwaaid alsof we beste vrienden waren.
à bientôt !
Vele jaren later waren we in de Morvan. En wat een prachtig gebied is dat . Wat hebben we er veel rond getoerd. Mooi authentiek, smalle weggetjes en een prachtige natuur. Echt een streek waar we ons thuis voelden. Op één van die vele tochtjes reden we langs een leuk huis met een waanzinnig mooie tuin. Dus op de noodrem en uitstappen maar…. Klaprozen te over daar. En zet mij in een klaprozenveld met een camera en je bent mij een paar uur kwijt. Dus wij lekker fotograferen en filmen vanaf de weg. Opeens hoorden wij roepen. De bewoner van het huis riep naar ons en kwam op ons af. Oh jee, zou je daar nou een onvriendelijke fransman hebben?? Maar nee hoor, het tegenovergestelde was (alweer) waar. Gelukkig hadden we in al die jaren Frankrijk lekker wat bijgeleerd en konden we een gesprek aangaan. T was erg afgelegen daar , deze meneer had blijkbaar zin in een praatje. Ook madam was er inmiddels bijgekomen en ik raakte met haar aan de praat over de prachtige bloemen in haar tuin.
Ze glom van trots en we werden gevraagd of we het leuk vonden ook onze film en foto’s te maken IN de tuin. Dat lieten we ons geen twee keer zeggen.
We konden op ons gemak lekker bezig zijn en madam liet vol trots haar bijzondere bloemen zien.
Ik had daar wel uren kunnen lopen in die tuin maar ja dat doe je ook weer niet. Dus na een hartelijk afscheid zijn we weer in de auto gestapt en verder gegaan. We werden nagezwaaid alsof we beste vrienden waren.
à bientôt !